Eenheid in verscheidenheid: een natuurlijk leerlandschap
Verbonden segmenten op een menselijke schaal
De nieuwe onderwijscampus huisvest leerlingen van vmbo, havo en vwo. Daartoe bestaat de campus uit zeven individuele gebouwen waarvan er één gezamenlijke functies bevat. Elk individueel gebouw is op een menselijke schaal gerealiseerd en met elkaar verbonden door een verhoogde lus als wandelroute. In het hart daarvan ligt de binnentuin, een boomweide die de eenheid van het hele ensemble benadrukt. Dankzij deze verhoogde circulatie sluiten de ruimtes tussen en rondom de gebouwen naadloos op elkaar aan, maar hebben ze ook een duidelijk eigen karakter als individuele schooltuin.
Het ontwerp voor deze schooltuinen is geïnspireerd op de organische structuren en natuurwaarden van het natuurgebied de Oostvaardersplassen. Subtiele nuances van gras- en bloemenvelden, bossages, rietkragen en de ingewikkelde patronen van dierensporen vormen de basis van het ontwerp. Deze natuurlijke patronen zijn gestileerd en geaccentueerd in het ontwerp waardoor een intrigerend lijnenspel ontstaat. Er wordt, juist door de verdeling in meerdere facetten met verschillende verhardingen en groeninvullingen, een landschappelijke eenheid gecreëerd. Het dynamische samenspel van bestrating en beplanting, randen en treden nodigt bovendien uit tot actieve deelname in de buitenruimte en transformeert de tuin in een omgeving voor beweging.
Natuurlijke biotoop
De school en de schooltuin zijn ontwikkeld met ambitieuze duurzaamheidsdoelstellingen. Zonnepanelen leveren energie voor de school en regenwater wordt hergebruikt voor het doorspoelen van toiletten. De tuin is ontworpen voor gebruik tijdens pauzes en vrije tijd. Daarnaast biedt de tuin een educatieve ruimte door middel van een plein bij het technieklokaal dat als buitenwerkplaats fungeert. Diverse tuinen op het terrein, waaronder een bijentuin, dienen een praktisch doel en leren scholieren tegelijkertijd over biologische processen.
De natuurlijke vegetatie wordt aangevuld met vaste gecultiveerde plantensoorten, waardoor een identiteit van een natuurlijk ogende biotoop ontstaat, met subtiele nuances en ecologische waarde. Het bestaande karakter van het gebied (het naam-gevende rietlandschap) was bepalend voor het omringende landschap. Hiervoor is een natuurlijke overgang in schaal en groen karakter ontworpen.