Landschappelijke basis voor een kennisregio aan zee

Een academische samenwerking om ruimtelijke kansen te duiden

Het natuurlijke landschap zal nadrukkelijk de basis vormen voor de transformatie van het verstedelijkte gebied. Door het landschap als drager vast te stellen biedt deze dus ook richting aan duurzame uitbreidingen en ontwikkeling. Hierbij is de sleutel tot het herorganiseren van ruimte en functies het verbinden van het landschap met zijn bodem en hydrologie.

Kennisregio aan Zee is een samenwerkingsinitiatief waarin Den Haag, Leiden, Delft, Zoetermeer, het provinciaal bestuur en belangrijke lokale kennisinstellingen worden samengebracht. Samen hebben ze tot doel om de kritieke ruimtelijk-economische uitdagingen waar de regio in de toekomst voor staat aan te pakken. De huidige ruimtelijke beperkingen in deze dichtbevolkte regio vragen namelijk om een integrale aanpak en visievorming voor ruimtelijke oplossingen. Om die belangrijkste ruimtelijke en landschappelijke uitdagingen voor de komende decennia aan te pakken, hebben we in samenwerking met TU Delft een strategie voorgesteld: “Kennisregio aan Zee 2070: Een landschappelijke aanpak.”

Locatie

Zuid Holland, Nederland

Status

Voltooid

Jaartal

2023

Oppervlakte

1 700 km²

Opdrachtgever

Gemeente Delft, Den Haag, Leiden, Zoetermeer

Samenwerking

Technische Universiteit Delft

Landschap-gebaseerd

De strategie is gericht op het leveren van bouwstenen voor de ontwikkeling van het gebied als duurzame kennisregio. Om dit te bereiken is een regionaal ruimtelijk-economisch perspectief ontwikkeld, die we hebben gebaseerd op vier leidende principes:

Natuurlijk landschapsfundament als voorwaarde voor ruimtelijke ontwikkeling
Robuust regionaal landschaps- en natuurnetwerk voor de ontwikkeling en bescherming van natuur, cultureel erfgoed en recreatie
Duurzame mobiliteit en multimodale bereikbaarheid
Leefbare, sociaal en ecologisch inclusieve steden

Het natuurlijke landschap zal nadrukkelijk de basis vormen voor de transformatie van het verstedelijkte gebied. Door het landschap als drager vast te stellen biedt deze dus ook richting aan duurzame uitbreidingen en ontwikkeling. Hierbij is de sleutel tot het herorganiseren van ruimte en functies het verbinden van het landschap met zijn bodem en hydrologie.

Het stedelijke landschaps- en natuurnetwerk wordt gevormd door sterke groene netwerken, gekoppeld aan de (rijke) cultuurhistorie, landschappelijke diversiteit, molens en het agrarisch landschap. De inzet is het ontwikkelen en beschermen van een robuust landschapspark met natuur, cultuur, historie en recreatie.

Duurzame mobiliteit en bereikbaarheid vinden hun basis in multimodaal vervoer, waardoor vervoers-gestuurde ontwikkeling mogelijk wordt rond knooppunten van openbaar vervoer, met beloopbaarheid en bereikbaarheid per fiets als uitgangspunt. Nieuwe ruimtelijke typologieën worden ontwikkeld rond logistieke knooppunten en gekoppeld aan pluriforme mobiliteit.

Leefbare en inclusieve steden krijgen vorm door verdichting, intensivering en functie-vermenging (wonen, werken, voorzieningen). Innovatieknooppunten worden zo een onderscheidende kwaliteit van de regio. Klimaatadaptieve, groene en inclusieve openbare ruimten in steden zullen specifiek worden bevorderd.

Perspectief als instrument

Op basis van deze langetermijnstrategie wordt het mogelijk om het perspectief van lopende en aankomende projecten te beoordelen. Het natuurlijke landschap en de stedelijke context worden daarbij gebruikt als basis voor een duurzame kennisecologie en brede welvaart op de lange termijn.